Veliler Cennetten Geldi, Ogrenciler Uzaydan!

Karne haftasında sizlerle bir yarenlik edelim istedim ey dostlar, buyrun. Umarım beğenirsiniz.

Çok kolay gelir bize, daha önce yaptıklarımız.
Çok tanıdık gelir, geçmişte geçtiğimiz yollar.

Şimdi yapabildiklerimizin, şimdi bize “çocuk oyuncağı” gelen işlerin, bir zamanlar dev engeller olduğunu çabucak unutuveririz.
Bugün yapabildiklerimizi, her daim yapabildik sanırız.

Minicik çocuklardan, kocaman işler isteriz.
Onlara zor gelmesini de kabullenemeyiz çok zaman.
Nasıl olur da yapamaz, nasıl olur da başaramazsın diye kükreriz.

* * *
Sanki çocuklarımız uzaydan geldi,
bizler cennetten!

* * *
Sanki karne sadece öğrencinin karnesi.
Velinin, öğretmenin, öğrencinin, toplumun, eğitim sisteminin ortak bir karnesi değil sanki o beyaz kağıtlar...

* * *
Şimdi karne haftasındayız.
Çocuklarımızdan yine olimpiyat rekorları ( !) bekleriz:

- Hepsi pekiyi olmalı!
Sanki bizimkiler çok öyleydi de...

- Sınıfın birincisi sen olmalısın!
Sanki okulda birinci olmak hayatta birinci olmanın tek şartıymış gibi ...

- Eğer bir tane bile zayıfın varsa canına okurum!
Sanki biz hayat defterine tek yanlış çizgi çekmemişiz gibi...

* * *
Karne, öğrencinin ders içi faaliyetlerinin öğretmen gözünden bir değerlendirmesi olabilir.
Ancak bu ne mutlak bir gerçektir, ne de hayatın en önemli belgesi.
Altı üstü bir karnedir işte.

* * *
Tamam önemlidir.
Değerlidir.
Önemsenmelidir.
Belki de hayatınızda zannettiğinizden çok daha fazla öneme sahiptir.

Ancak “Hayatın ta kendisidir” dersek,
kocaman bir balon,
dev bir yalan olur.

* * *
Çok kez okulda başarılı olamayanların hayatta çok daha başarılı olduklarına tanık oluruz.
Öğrencilerimizi değerlendirirken karneyi tek ölçüt kabul edersek;
yanılırız, aldanırız, kırar dökeriz narin kalpleri.

Çalışmayla düzelecek notlar varken ortada; toplamayla, özürle yerine gelemeyecek kırık kalplere neden olabiliriz.

* * *
Gelin dilerseniz, okulda başarılı olamayan bazı örnekleri bir inceleyelim, ne dersiniz?

" BAŞARISIZLIK MI! HADİ CANIM SEN DE!

- Müzik öğretmeni Beethoven’a; “Besteci olması imkansız!” demişti.
Oysa o, insanlık tarihinin en büyük bestecilerinden birisi oldu.

- Öğretmenleri Edison’u, hiçbir şey öğrenemeyecek kadar aptal bulurlardı.
Edison’un kim olduğunu söylememize gerek var mı?

- Walt Disney, bir gazetenin yazı işleri müdürü tarafından; “İşe yarar fikirleri olmadığı” gerekçesi ile kovulmuştu.
Walt Disney, film ve eğlence endüstrisinde devrimler yapmıştır.

- Churchill, orta okulda sınıfta kalmıştı.
Daha sonra İngiltere’nin en sevilen başkanlarından biri oldu.

- Barış Manço Müzik dersinden ikmale kalmıştı.
Günümüzde ölümünün ardından bile tüm çocukların Barış abisi ve şarkıları hala dillerde ve yüreklerde.

- Micheal Jordan, okul basketbol takımından atıldığı için basketbolu bırakmıştı.
Daha sonra dünyanın en iyi basketbolcularından birisi oldu.

- Einstein, dört yaşına kadar konuşamamıştı.
Matematik dersinden çok başarısız olduğu için ilkokuldan atılmıştı.
Oysa biz onu şimdi, yüzyılımızın en büyük bilgini olarak biliyoruz.

- Charles Dickens, yüzlerce kapıdan “Sen yazar olamazsın.” denilerek geri çevrilmişti.
Daha sonra kitapları bir çok dilde yayınlanmış ve milyonlarca satmıştır.

- Müzik yapımcıları Elvis Presley’e şöyle demişlerdi; “Hiçbir işe yaramazsın, en iyisi kamyon sürücülüğüne geri dönmen.”
Elvis Presley yaptığı müziklerle milyonları coşturmuştur."
(Ev ve Sınıf Et. Antolojisi)

* * *
Bazen bir kez daha düşünmek gerekiyor?
Başarısızlık ne?
Başarı ne?

Öyle demiş ya Fatih Sultan Mehmet:
“Peder ne der, kader ne der?”

Kalın sağlıcakla...